کانادا کشوری پهناور و پر از شگفتی است. به جرات می‌توان گفت که این سرزمین جدید نمایشگاهی دائمی از فرهنگ‌های کشورهای مختلف جهان است و حقایق جالبی را در دل خود دارد.
۱۰ حقیقت جالب در مورد مهاجرت در کشور کانادا
- استان‌های نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک و استان کانادا (که هم اکنون با نام‌های انتاریو و کبک شناخته می‌شود) در تاریخ یکم ژوئیه سال ۱۸۶۷ با یکدیگر متحد شدند و این روز را روز کانادا نام‌گذاری کردند. در حال حاضر کشور کانادا دارای ده استان و سه قلمرو است. روز کانادا تقریباً در میانه سال قرار دارد: یعنی ۱۸۲ روز از آغاز سال گذشته و ۱۸۳ روز به پایان سال باقی مانده.
- در قانون اساسی کانادا، مسئله مهاجرت به عنوان مسئولیتی مشترک بین دولت فدرال، استان‌ها و سرزمین‌های کانادا معرفی شده‌است. دلیل این امر این است که این کشور مزایای جذب مهاجران را پیش از سال ۱۸۶۷ نیز تجربه کرده بود و در آن زمان مهاجرت به عنوان امری حیاتی برای توسعه اقتصادی و امنیت کانادا شناخته شد.
- اولین وزارت مهاجرت در کانادا در سال ۱۹۶۸ در استان کبک تاسیس شد. در آن زمان، کبک نسبت به اهمیت مهاجران برای حفظ هویت فرانسوی و نفوذ سیاسی خود در کانادا آگاه بود. سی سال بعد، منیتوبا اولین استانی بود که در سال ۱۹۹۸ توافقنامه برنامه انتخاب استانی (PNP) را با دولت فدرال امضا کرد. در حال حاضر ۱۱ استان و قلمرو کانادا برنامه‌های مهاجرتی مخصوص خود را برای انتخاب مهاجران دارند. کانادا دارای بیش از ۸۰ مسیر مهاجرتی برای انتخاب نیروی کار متخصص است.
- کانادا اولین کشوری است که برای پذیرش مهاجران یک سیستم امتیازدهی را در سال ۱۹۶۷ معرفی کرد. این سیستم امتیازدهی متقاضیان را به صورت هدفمند بر اساس معیارهای سرمایه انسانی رتبه‌بندی می‌کند؛ مهمترین این معیارها عبارتند از: سن، سطح تحصیلات، سطح مهارت در زبان و سابقه کار. بعدها استرالیا و نیوزلند نیز از این سیستم امتیازدهی برای جذب مهاجران استفاده کردند.
- کانادا بیش از ۳۸ میلیون نفر جمعیت دارد. سرشماری سال ۲۰۱۶ نشان داد تقریبا ۲۲ درصد از جمعیت کانادا را مهاجران تشکیل می‌دهند. کانادا هر سال پذیرای مهاجران از ۲۰۰ کشور است.
- پرچم کنونی کانادا در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵ به عنوان پرچم رسمی این کشور شناخته شد. این پرچم بر فراز برج پارلمان صلح در پایتخت این کشور، اتاوا، آویخته شده است و هر روز پس از تعویض آن، پرچم قبلی به شهروندان هدیه داده می‌شود.
- از تاریخ ۱ ژانویه سال ۱۹۴۷ با تصویب قانون شهروندی کانادا، تابعیت کانادا به رسمیت شناخته شد. قبل از تصویب این قانون، هرکسی که در کانادا متولد می‌شد یا به این کشور مهاجرت می‌کرد، تابعیت انگلستان به او داده می‌شد. قانون شهروندی کانادا مشخص می کند که چه کسی به عنوان شهروند کانادا شناخته می‌شود و چگونه فردی می‌تواند تابعیت کانادا را بگیرد یا چه شرایطی باعث می‌شود فردی شهروندی خود را از دست بدهد.در حال حاضر، بیش از ۸۵ درصد مهاجران کانادا پس از دریافت اقامت دائم، شهروند کانادا می‌شوند.
- بیش از ۵۰۰ سازمان ارائه دهنده خدمات به مهاجران در کانادا وجود دارد. هدف این سازمان‌ها کمک به مهاجران برای ادغام با جامعه و اقتصاد کانادا است. بعضی از خدمات این سازمان‌ها عبارتند از: برگزاری کلاس زبان انگلیسی و فرانسه، برگزاری دوره‌های کارآموزی، مشاوره کار و تحصیل و غیره. اگر به تازگی به کانادا مهاجرت کرده‌اید می‌توانید از طریق وب‌سایت اداره مهاجرت نزدیک‌ترین سازمان به خودتان را پیدا کنید.
- در کانادا موزه‌ای به نام موزه مهاجرت وجود دارد. این موزه در هلیفکس، نوا اسکوشیا در منطقه پیر ۲۱ است. دلیل انتخاب این مکان برای موزه این است که این منطقه بین سال‌های ۱۹۲۸ تا ۱۹۷۱ پذیرای بیش از یک میلیون مهاجر بود.
- از سال ۱۸۶۷، ۱۹.۵ میلیون مهاجر به کانادا مهاجرت کرده‌اند. با وجود شیوع ویروس کرونا، کانادا به تعهدات خود برای پذیرش مهاجران پایبند ماند. قبل از شروع این بحران، کانادا قصد داشت برای سه سال آینده بیش از یک میلیون مهاجر بپذیرد.
